Mijn zus is mijn schat, Kelly Theunis

Vandaag ging Mira dood om 13:04 uur.

Ik heb de hele tijd op de klok gekeken.

Ik was niet aan het aftellen.

Op 3 juni schrijft Mira in haar dagboek. Hiermee begint het verhaal. Op 13 juni gaat haar broer Marcel verder met schrijven. Want Mira is dood. Mira had leukemie. En zo neemt dit boek je door middel van dagboekverhalen mee in het leven van Marcel. Dit boek gaat over verlies en de verbondenheid die altijd blijft. Maar bovenal is dit een boek vol eerlijkheid en duidelijke taal die kinderen, en ook zeker volwassenen, aanspreekt. Ik vond zeker een paar mooie eyeopeners. In deze blog zal ik kort het verhaal bespreken, een aantal elementen uitlichten en tenslotte geef ik tips voor inde klas.

Fris en ontwapenend

Op elke nieuwe datum staat er bij waar het verhaal over gaat. Dit zijn korte aansprekende titels. Een uniek boek dat eerlijk en met duidelijke zinnen vertelt over hoe het kan zijn om een zusje te verliezen.  De tekst is verhelderend en zit vol met woordspelingen die aan het denken zetten. Kinderen die een dierbare zijn verloren zullen zich in sommige onderwerpen herkennen. Ik zou de schrijfstijl als fris en ontwapend beschrijven.

Omgeving

Een belangrijk element in dit boek is de omgeving. Hoe reageert de omgeving? Doen de kinderen en leerkrachten op school weer normaal? Waarom worden elke keer dezelfde vragen gesteld? En hoe zijn papa en mama nu Mira is overleden? Al deze elementen krijgen een plek in dit verhaal.

Ruimte voor vragen

Ook Marcel stelt vragen. Bijvoorbeeld of het echt zo is dat een zus verliezen voelt als een stuk dat wordt afgehakt? En tegelijkertijd stellen de kinderen na zijn spreekbeurt over leukemie eerlijke en oprechte vragen aan Marcel. Hij vindt het fijn dat deze gesteld worden.

Eigen wijze

Een boek voor de creatieve denker en voor the out-of-the-box leerkracht, ouder of begeleider. Er is in dit boek geen ‘zo zou het moeten’. Eenieder heeft zijn eigen wijze manier van rouwen: en dat vertelt dit verhaal op magnifieke wijze.  Op je handen langs de kist lopen: kan gewoon. En verkleed als je zus naar het Carnavalsfeest: heerlijk. Recht op verdriet toevoegen aan de les over Kinderrechten in de klas: hoe mooi is dat!

Op schattentocht

Hoewel de moeder van Marcel alles in de kamer van Mira hetzelfde wil laten, gaat hij toch op schattentocht. Een aantal spulletjes neemt hij mee en bewaart hij onder zijn warme wintertruien. Deze schattentocht verwijst ook naar de titel en dit nodigt uit om met kinderen over na te denken. Wat betekent dit eigenlijk? En heb jij ook belangrijke schatten die je op een speciale plek bewaart?

Dilemma´s

Naar mijn mening legt dit boek gevoeligheden en dingen die onbespreekbaar lijken bloot: aandacht voor dilemma’s. Bijvoorbeeld over dood zijn en overlijden. Want moet je deze twee begrippen wel als hetzelfde beschouwen? Fantastisch hoe dit uiteen wordt gezet in het verhaal van Marcel. Een prachtige inhaker voor de leerkracht of steungevende volwassene om in gesprek te raken met kinderen.

Belangrijke boodschap

Lieve mensen op de wereld, groot en klein, ziek en gezond, spreek-praat-zeg iets.

Zo’n waardevolle boodschap die aan het einde van het verhaal wordt gedeeld. Als we teveel nadenken in moeilijke situaties, blijft het stil en zeggen we uiteindelijk niets. En dat herkennen we denk  ik allemaal, daarom heel mooi dat dit jeugdboek hierbij stilstaat. Het nawoord geeft een uitleg over leukemie die kinderen meer inzicht geeft over deze ziekte. Een jeugdboek voor kinderen vanaf negen jaar: met veel herkenning voor kinderen die een dierbare zijn verloren en tevens ook aansprekend voor de andere kinderen in de klas. Een mooie aanvulling voor de schoolbibliotheek.

Tips voor in de klas

• Schatten verzamelen. Marcel bewaart een aantal schatten onder zijn warme truien. Welke bijzondere spulletjes noem jij schatten? En waar bewaar je ze?
• Zelf op schattentocht. Ken je het spel schatgravers? Dit spel kan je helpen bij het zoeken naar schatten van een overleden dierbare? Welke eigenschappen passen bij diegene die gemist wordt? En wanneer kinderen een overleden dierbare niet hebben gekend, kun je als volwassene over eigenschappen vertellen. Eventueel kun je deze daadwerkelijk in een schatkistje bewaren. Dit kan een activiteit zijn voor de hele groep, waarbij ieder kind voor iemand die hij lief vindt, schatten gaat verzamelen. Ook kan het een mooie activiteit zijn voor een individueel kind. Ook mooi wanneer het spel Schatgravers al meer een routine is en zodoende voor herkenbaarheid zorgt.
• Ik weet niet wat ik zeggen moet. Denk samen na over wat je kunt zeggen of doen, wanneer je niet weet wat je zeggen moet. Je kunt de kinderen meegeven dat de zin: ‘Ik weet niet wat ik zeggen moet’, meer is dan stilte. Hoe denken de kinderen in de klas hierover?