Een heerlijke zomerdag: Jack en zijn beste vriend Vin genieten van een picknick in de tuin. Een ontspannen setting die voor veel kinderen herkenbaar is. Wanneer ze verstoppertje gaan spelen, slaakt Vin een harde gil. Daar ligt een dood musje. Het vinden van een dood diertje in de natuur, zal voor veel kinderen een situatie zijn die ze ook weleens meemaken.

Van dierenwereld naar mensenwereld

Dit dode musje is in dit boek eigenlijk ook de poort naar persoonlijke ervaringen van Jack. Het musje dat doodstil ligt, doet hem denken aan hoe opa erbij lag een tijdje geleden. De veertjes die om het dode musje heen liggen, dwarrelen verder door het verhaal en leggen de verbinding met dat wat hij meemaakte: een verdrietige en ingrijpende gebeurtenis

Schuilplek

Jack wil naar een rustige plek toe om even na te denken tot zichzelf te komen. Hij kiest voor de schommel. Een treffend beeld van Jack omringd door goudkleurige veertjes. Ook wordt hier het schuldgevoel benoemd dat hij voelt. Een belangrijke gedachte om mee te nemen ten aanzien van rouw, verlies en schuldgevoel is dat je niet schuldig bent maar je wel schuldig mag voelen. Dit heb ik meerdere keren gehoord in de lezingen van Manu Keirse en ik vind het mooi dat ook dit verhaal dit thema aanraakt.

Hartstilstand

Opa zijn hart was even stilgevallen. Daarnaast zien we het beeld van opa in het ziekenhuis. De dokters kregen het hart van opa weer aan de praat, zo vertelt het verhaal. Op de volgende bladzijde komt opnieuw naar voren dat Jack zich schuldig voelt en misschien wel beter uit de buurt kan blijven van opa. Kinderen aan wie je dit voorleest zullen hierop aanslaan en misschien Jack wel willen steunen met helpende zinnen. Tevens benadrukt de ontwikkelingsfase van Jack dat jongere kinderen kunnen denken dat de gebeurtenis door hen komt. Een onderdeel van het magisch denken waarin zij zich nog bevinden.

Doen

Ook zien we opa en Jack samen in de actiestand: iets waar kinderen vaak van houden. Dit merk je ook in de klas: iets doen ondersteunt én vormt een voedingsbodem voor de beste gesprekken. Opa en Jack maken een kistje voor het dode musje. En dan staan ze daar hand in hand bij: een veertje bovenop het kistje. Zo sluit het verhaal hoopvol en licht af.

Starter

Met de heldere tekeningen vormt dit verhaal een fijne starter voor gesprekken met kinderen. Om vanuit een brede invalshoek aandacht te besteden aan verdriet én om in te zetten in specifieke situaties: bijvoorbeeld wanneer iemand in de omgeving van een kind getroffen is door een hartstilstand. Dit verhaal biedt een fijne bedding om kinderen erkenning en herkenning te kunnen laten vinden voor hun eigen veertjes vol verdriet.

Tips voor in de klas

• Jouw schuilplek. Jack wil graag even alleen zijn en vindt een schuilplek bij de schommel. Heb jij ook zo’n plek waar je soms even wilt zijn als je bijvoorbeeld verdrietig bent?
• Veertjes van verdriet. Geef ieder kind een gekleurd veertje (van die veertjes die je ook wel gebruikt voor het knutselen). En laat ieder kind een veertje in een mooi ‘ik denk aan je kistje’ leggen. Daarbij kan een kind vertellen aan wie het extra denkt of wie het mist.
• Met opa. In dit verhaal lezen we wat Jack fijn vindt om met opa te doen. Kinderen kunnen ook benoemen wat ze fijn vinden om met hun opa te doen. Wanneer je dit bespreekbaar maakt in de klas, zullen er ook kinderen zijn die een opa moeten missen. Zie dit als een mogelijk aanhaakmoment waarbij kinderen kunnen vertellen over hun opa als ze hier behoefte hebben