Een verhaal over verlies én verder leven. Prachtig bekrachtigd door kleurgebruik en open zinnen die ruimte laten voor eigen overdenkingen. Een verhaal dat afscheid nemen en het verder leven met gemis, centraal stelt. Emoties worden verbeeld door lichaamstaal, kleur en weersomstandigheden.  Soms lijken woorden er niet te zijn of zijn ze op. Een mooie levensles voor kinderen: zij zullen wellicht herkennen dat er soms even geen woorden zijn.  Én dat je altijd nog woorden mag zeggen tegen diegene die je mist als je de woorden wel kunt vinden.

Ik wil je iets zeggen‘

Stilleven van waardevolle spullen

Het lijkt alsof oma er niet meer is. Ze is oud en moe. En het kleine vosje zou zoveel willen zeggen, maar krijgt niets gezegd. Geen woord. De herkenbare spullen van oma staan prachtig geïllustreerd op de volgende bladzijde. Deze spullen laten ook de lezer zich meer verbinden met oma. Dan hoort vosje dat oma er niet meer is. Laat de kinderen reageren met wat ze denken. Wat is er met oma gebeurd? Ook kun je als voorlezer aanvullen met concrete taal en vertellen dat je denkt dat oma dood is gegaan.

‘Ik kreeg niets gezegd.

Geen woord.‘

Onvergetelijke herinneringen

Dan komt er meer licht en kleur in de illustraties. En zo reis je als lezer met vosje mee naar vroeger. Je ziet de mooie dingen ze samen beleefd hebben.  Het plezier straalt van de zachte tekeningen af. Tijdens of na het voorlezen van dit prentenboek kan het heel mooi zijn om samen met de kinderen in jouw klas te herinneren. Welke herinneringen komen er bij hun naar boven?

‘Ik denk terug aan vroeger.

Hoeveel plezier we maakten. ‘ 

Zoektocht 

Dit verhaal verbeeldt een zoektocht naar woorden. Soms zijn woorden er even niet. En soms zijn ze juist dichterbij dan je denkt. Het gaat niet om groots en meeslepend, het gaat om de kracht van voelen en altijd nog mogen zeggen wat je wilt. Dat is waar voor mij de kracht van dit boek zit. Kinderen opvoeden met de  Gouden levensles dat een band altijd blijft bestaan: over de grenzen van leven en dood heen. En ja, dan kun je ook altijd nog woorden hebben voor iemand die overleden is. De kleine vos schrijft alsnog een brief met een mooie korte zin die begint met ik. Want je mag altijd nog zeggen, wat je nog wilde zeggen. In jouw eigen woorden.

‘Ik zie je graag’

Tips voor in de klas

• Waardevolle spullen. In het verhaal zien we een aantal spullen die heel erg bij oma passen. Denk aan iemand die je lief vindt, welke spullen passen echt bij die persoon?  Teken deze spullen op een wit a4. Dit kunnen ook spullen zijn van iemand die is overleden.
• Laatste afbeelding. De laatste afbeelding van dit boek, is zonder woorden. Zet dit beeld centraal en laat kinderen er zelf één of twee zinnen bij bedenken. Wat zou een passende tekst zijn bij dit beeld?
• Wat ik je nog wilde zeggen. Het is de titel van het boek. Is er iets wat kinderen nog aan iemand willen zeggen? Hebben er kinderen in de klas een Rouwpaspoort, dan kunnen deze woorden bij de ‘Ik denk aan je’ pagina’s weergeven. Laat de kinderen de zinnen die ze nog willen zeggen beginnen met ík’.
• Herinneren. Het verhaal kan een prachtige starter zijn voor samen herinneren. Ruimte voor dierbare en avontuurlijke herinneringen van kinderen.