Toen ik dit boek bij de nieuwe aanwinsten in de bieb zag liggen, wist ik dat ik het wilde lezen. Zo werkt het vaak, ik heb het boek dan al voorbij zien komen en het op mijn wil-ik-lezen-wensenlijstje geschreven. Wanneer het dan beschikbaar is, gaat het uiteraard met me mee. Ik las het boek in één adem uit. Ik werd geraakt door de persoonlijke verhalen en geïnspireerd door de korte werkvormen die na praktische informatie worden genoemd.

Opbouw

De jongeren die in dit boek vertellen, nemen je mee in hun verhaal. Dit kan zorgen erkenning en herkenning, Na elk verhaal lees je meer verdieping over rouw met toepasbare opdrachten. Zo kan een jongere zelf bekijken wat passend is, wat aanspreekt. Ook kan ik me voorstellen dat dit een handzaam boek is voor rouw- en verliesbegeleiders, leerkrachten en mentoren. En natuurlijk ouders.

Sorry

Ik val dan niet meer in de jongerendoelgroep, wel weet ik welke impact rouw kan hebben op deze leeftijd. Het stukje over de moeilijkheid van het woord ‘sorry’ sprak me aan. Wanneer je een stuk van jouw verhaal vertelt en de reactie van de ander is ‘sorry’, dan kan dit zorgen voor dilemma’s, Dit thema komt in meerdere verhalen terug.

School

Ook het thema school komt in de verhalen terug. Onderstaand citaat benadrukt hoe belangrijk erkenning vanuit school is. De docent/leerkracht die laat zien dat het weet heeft van de grote verandering die plaatsgevonden heeft in het levensverhaal van de jongere. En ben je als mentor, leerkracht, docent of andere onderwijsprofessional in gesprek met jongeren over rouw, dan is dit boek het praktische handvat om in te tunen op de taal en belevingswereld van tieners en jongeren. Bovendien vind je na elk onderwerp opdrachten om eventueel mee aan de slag te gaan.

‘Van de schooldirectrice kregen mijn broer en ik een rouwboek voor kinderen. Dat vond ik fijn.’